Nieraz w czasach przebudzenia,
jak u Koryntian i Galacjan, On może zstąpić ze Swoją mocą i z potężnymi
dziełami, a Jego uświęcająca moc w tym czasie jest jeszcze mało widoczna.
Jeżeli Jego uświęcająca moc nie jest uznawana i akceptowana, Jego dary i wola
zostaną zagubione. Nie może być inaczej. Duch Święty nie może i nie będzie
przepływał przez takie cielesne naczynie. Apostołowie wiedzieli, że ten skarb
był w naczyniach glinianych. Wiedzieli
też, że aby Duch działał przez to naczynie, musi ono być utrzymane w
uświęceniu, a to uświęcenie jest efektywne przez Ducha Świętego. Jeśli
chodzicie w Duchu, nie będziecie wykonywać pożądliwości i pragnień ciała. Duch
Święty działający wśród nas jest Bożym sposobem pokazania nam świata, w którym
możemy chodzić, jeżeli pozwolimy, by uświęcająca moc Ducha wykonywała Jego
dzieło. Każda manifestacja tych darów przybliża nas do sfery, gdzie jest Bóg.
Jeżeli te dary manifestują się prawdziwie, jesteśmy świadkami objawionej
obecności Bożej. Jeżeli pozwolimy, by Duch Święty wykonał całą pracę
uświęcenia, możemy żyć w tym świecie. Musimy sobie wziąć tą lekcję do serca.
Możemy mieć tyle Ducha, ile chcemy mieć Jego świętości.
Być
pełnym Ducha musi oznaczać bycie świętym. Odwrotność jest również prawdą. Mamy
tyle świętości, ile mamy Ducha Bożego. Wielu z was szczerze szuka świętości,
ale wiele z tego jest waszą własną siłą. Szukacie więcej świętości, niż Ducha. Musimy
odrzucić własne wysiłki w myśleniu, wierzeniu, chceniu i bieganiu. Musimy mieć
nadzieję w Bogu i oczekiwać cierpliwie na Niego. On, przez Ducha Świętego uczyni nas świętymi. Jeżeli nie, to nie jest
Duch Święty. Jeżeli jestem pełen Ducha, jestem pełen świętości Bożej. Jeżeli
nauczę się chodzić w Duchu, wtedy chodzę w świętości. Jestem święty tylko
wtedy, kiedy nauczę się chodzić w Duchu. Jedną z wielkich tragedii w życiu jest
to, kiedy mamy to wewnątrz, a nie jest to widoczne. Jeżeli tak nie jest, to
dlaczego Jezus powiedział, „Niech wasza światłość świeci..” (Mat. 5:16).
Światło to życie. Życie to Duch. Duch Święty jest życiem Bożym. Niech wasza
światłość świeci. Można mieć Go wewnątrz, ale na zewnątrz widziane jest „Ja”.
Znowu pytanie. Jak Duch Święty
czyni nas świętymi? Odpowiedź –objawiając i dzieląc się Chrystusem. Chrystus
stał się dla nas usprawiedliwieniem. On poświęcił samego Siebie za nas, byśmy
mogli być uświęceni w Chrystusie. Duch Święty postawił nas w Chrystusie i
jeżeli tam trwamy, dokonując wyborów dla Boga, jesteśmy uświęconymi w
Chrystusie. A jednak jest to poza naszym zasięgiem, jeżeli Duch Święty nie da
nam tego do wewnątrz i nie przekaże nam tego. To jest dzieło, dla którego nosi
On boskie imię „Duch Święty”, by uczynić nas uczestnikami Jego świętości. On to
czyni przede wszystkim przez objawienie Chrystusa. Pierwszym zadaniem Ducha
Świętego jest objawienie nam Jego osoby. On objawia Chrystusa, byśmy widzieli,
jak bardzo różnimy się od Niego. Przez
objawienie Chrystusa On może objawić nam głęboką nieświętość naszej natury.
Duch Święty czyni nas świętymi, wzmacniając nas potężnie, byśmy uwierzyli i
przyjęli Jezusa, jako nasze życie. Kiedy idziemy naprzód tą drogą świętości,
jesteśmy ciągle upodobniani do Jego obrazu. Paweł zachęca nas w liście do
Hebrajczyków 6:1 „..Dążcie do doskonałości...” Kiedy Duch Święty objawia świętość
Chrystusa, objawia również nieświętość naszego życia. To objawienie prowadzi do
całkowitego zaparcia się „siebie” i do absolutnego poddania się Jezusowi, jako
Panu. Wtedy On czyni nas świętymi, dając nam skłonności i łaski Chrystusa,
by z naszego wnętrza wypływała świętość do całej naszej istoty. Głównym
środkiem do uświęcenia jest Słowo Boże. Jednak jest tak wiele kazań i nauk,
które nie mają żadnego wpływu na czynienie ludzi świętymi. Popatrzcie na kościół.
Ludzie chodzą do szkoły niedzielnej przez
całe życie i dalej są pełni „siebie”. Nie mają świętości, o której mówimy. To
nie słowo uświęca, ale Bóg. Ludzie mogą używać słów, studiować je i wypowiadać,
a świętość tych słów może być im zupełnie obca. Tylko Bóg przez Ducha Świętego
czyni świętymi.
To śmiertelne ciało jest starą
naturą i jako takie, jest ciałem szatana. Tak, jak kościół jest ciałem
Chrystusa, stara natura jest ciałem szatana. Ten porządek został odrzucony
przez Boga. Kiedy wypędził Adama od Siebie, postawił w bramie cherubina z mieczem,
mówiąc, „ten rodzaj nie może wrócić przed Moje oblicze”. Stara natura odrzucona przez Boga stała się dzieckiem diabła. Jezus
powiedział o takim rodzaju ludzkości, „Waszym ojcem jest diabeł”. Kiedy
człowiek rodzi się z Boga, w jednym ciele są dwie różne osobowości; jedna
narodzona z Boga, a druga jako dziecko szatana. To musimy pamiętać. Między tymi
dwoma jest ciągła walka. „Gdyż ciało pożąda przeciwko Duchowi, a Duch przeciwko
ciału, a te są sobie przeciwne, abyście nie czynili tego, co chcecie.” (Gal.
5:17).
Nie walczymy przeciwko krwi i
ciału, ale przeciwko mocom i władzom na powietrzu. Te moce mają dostęp jedynie
przez ciało. Świętość i nieświętość są duchowe. Jeżeli nie zrozumiesz tej
prawdy, nie zrozumiesz pełni dzieła Ducha Świętego w uświęceniu. Mamy uczyć się
Chrystusa. By uczyć się Chrystusa, musimy wiedzieć, że jest to praca Ducha
Świętego. Świętość, to Duch Święty
objawiający Jezusa poprzez nowe stworzenie. To jest poselstwo
pięćdziesiątnicy. Nieświętość, to duch
szatański objawiający szatana przez ciało. Praca Ducha Świętego, to nie
tylko wypędzanie demonów i uzdrawianie chorych. On jest w nas, by uczynić nas
świętymi. Musimy zrozumieć tą prawdę, że w tym ciele są dwie osoby; stary i
nowy człowiek. Stary został odrzucony przez Boga i ma być ukrzyżowany. Nowe
stworzenie jest tym, przez co Duch Święty objawia Chrystusa. On jest pomiędzy
tymi dwoma, by nie było mieszaniny. Apostoł Paweł pisze, „Według Ducha postępujcie, a nie będziecie pobłażali żądzy cielesnej.
(Galacjan 5:16). Duch Święty jest w nas, by uczynić nas świętymi i do tego
stopnia, w jakim On może tego dokonać, my możemy wykonywać dzieła Boże.
„Szkoła
Chrystusa” - cykl Duch Święty, z rozdziału –Duch Święty
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz