posłuszeństwo jest aktem wiary

Czytamy z Hebrajczyków 10:17. „Tedy rzekłem: Oto przychodzę, aby wypełnić wolę twoją, o Boże. jak napisano o mnie w zwoju księgi.” Zmysł Chrystusowy, to zmysł posłuszny. „przychodzę, aby wypełnić wolę twoją, o Boże”. „Nie samym chlebem żyje człowiek, ale każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych” (Mat. 4:4) „Każdy więc, kto słucha tych słów moich i wykonuje je, będzie przyrównany do męża mądrego” (Mat. 7:24). „Albowiem ktokolwiek czyni wolę Ojca mojego, który jest w niebie, ten jest moim bratem i siostrą, i matką.”(Mat. 12:50). „Ja czynię tylko to, co widziałem, że Ojciec czyni.”  „Słowa, które mówię do was nie są moimi, ale Ojca. który mnie posłał”. Wiara to posłuszeństwo. Nie można rozdzielić tych dwóch słów, wiary i posłuszeństwa.

Abraham uwierzył Bogu i poczytano mu to za sprawiedliwość. Wiara Abrahama manifestowała się w posłuszeństwie Bogu. On robił to, co mu powiedziano. Setki lat później jego rodzina nie mogła wejść do swojego dziedzictwa z powodu niewiary. (Hebr. 3:19). Oni nie chcieli przekroczyć rzeki. To była manifestacja ich niewiary.[ i nieposłuszeństwa] Diabeł wierzy, ale drży. Ich wiara była martwa, gdyż nie byli posłuszni. Zmysł Chrystusowy, to zmysł Ojca. Jezus był posłuszny podpowiedziom Ojca i nigdy się nie zdarzyło, by nie odniósł zwycięstwa. Jezus Chrystus był wzorowym Synem. Przyszedł na ziemię, jako przykład dla nas. W Sobie demonstrował nie tylko kim Bóg jest. ale ze strony ludzkiej demonstrował takiego człowieka, jakiego Bóg chce widzieć w nas. On był zawsze, w każdych okolicznościach pod kontrolą zmysłu Ojca. Potem został Jezus zaprowadzony przez Ducha „zmysł Boży”. (Mat. 4:1). A Jezus, pełen Ducha Świętego, powrócił znad Jordanu i był wodzony w mocy Ducha po pustyni” (Łuk. 4:1). „I powrócił Jezus w mocy Ducha...” (Łuk. 4:14). Prowadzenie Ducha Świętego, to w rzeczywistości zmysł Boży i rzeczywiste Synostwo.

Czytamy w Rzymian 8:14. „Bo ci. których Duch Boży prowadzi, są dziećmi Bożymi.” Prowadzenie Duchem Świętym, to królestwo, którego Jezus kazał nam szukać najpierw. „Lecz pokorni odziedziczą ziemię.” (Psalm 37:11). Słowo pokorny oznacza łagodny, zdyscyplinowany i będący pod kontrolą,. Wszelka władza, mądrość, wiedza będzie udziałem człowieka, który jest ujarzmiony, łagodny i kierowany przez Boga. Pierwsze prawo zmysłu Chrystusowego w człowieku wierzącym, to posłuszeństwo. Odnośnie prawa Mojżeszowego Jezus powiedział, że możesz doskonale wypełniać dziewięć przykazań, ale jeżeli złamiesz jedno, jesteś winien całego zakonu. Tak samo jest w czasie łaski. Jeżeli Bóg ma z tobą jakiś spór w jakiejś dziedzinie twojego życia, nic z tego. co czynisz, nie jest święte. Jeżeli nie jesteśmy posłuszni znanej nam woli Bożej i postępujemy według swojej woli. zamykamy przed sobą Niebo. Bóg powiedział, że jeżeli chowasz nieprawość (nieprawość jest samowolą) w swoim sercu. Bóg cię nie wysłucha.

Nieposłuszeństwo Izraela Bóg nazwał niewiarą. To ich trzymało z dala od ziemi obiecanej. Kanaan nie był typem nieba, ale raczej typem chodzenia człowieka wierzącego w Duchu tu i teraz. W Kanaanie Izraelici odziedziczyli domy. których nie budowali i winnice, których nie sadzili. Oni szukali i znaleźli królestwo. Jezus powiedział do Swoich. „Ale szukajcie najpierw Królestwa Bożego i sprawiedliwości jego. a wszystko inne będzie wam dodane.” (Mat. 6:33). Pierwsze prawo życia w nowej rzeczywistości, to posłuszeństwo. Posłuszeństwo jest aktem wiary. Porządek w tym królestwie, to „najpierw fizyczne, potem duchowe”. To znaczy, że ja muszę coś zrobić, zanim Bóg zacznie działać. To jest pierwsze prawo wiary.

Nie ma wiary. póki nie ma działania. To jest podstawa. Wiara, to działanie oparte na wierzeniu, wspartym przez zaufanie, że jeżeli Bóg coś powiedział, to spełni. Jest to stałe działanie lub wierzenie w to. co Bóg powiedział. Zanim obietnica zostanie spełniona, zanim stanie się cud. zawsze są instrukcje. Posłuszeństwo tym instrukcjom jest uczynkiem wiary. Jeżeli nie ma posłuszeństwa, nie będzie cudu. Posłuszeństwo instrukcjom nie jest cudem. To ja postanawiam być posłuszny, lub nie. Niebo nigdy nie interweniuje, aż ja zdecyduję się być posłuszny. Trzech Hebrajczyków, to wspaniały przykład. Oni nie wiedzieli, że Bóg ich wybawi, ale oni znali Bożą wolę [instrukcję] w tej sprawie. „Nie będziesz miał innych bogów przede mną”. (2 Mojż. 20:3). Niebo nie zadziałało póki oni nie podjęli decyzji. Decyzja, by się pokłonić lub narazić na spalenie należała do nich. Żaden anioł nie błagał ich. by się nie kłaniali.

„Szkoła Chrystusa” - cykl Wiara z rozdziału – Zmysł Chrystusowy i uczynki wiary