W Liście do Efezjan, Paweł postępuje według tego samego schematu, i tylko szesnaście ze stu dwudziestu pięciu wersetów poświęcone są rodzinie (Efezjan 5:22 do 6:4). Czyżby autorzy Nowego Testamentu nie rozumieli, że dom jest pierwszą instytucją ustanowioną przez. Boga, a jeśli tak, to dlaczego tak mało uwagi poświęcają temu tematowi? To pytanie staje się jeszcze bardziej intrygujące, gdy przyjrzymy się reszcie listów Nowego Testamentu. Sześć listów Pawła - do Rzymian, Koryntian, Galacjan, Filipian, 1 i 2 List do Tesaloniczan nie zawierają żadnej bezpośredniej wzmianki na temat rodziny! W 1 Liście do Tesaloniczan 2:7-12 Paweł używa ilustracji z życia rodzinnego: „Byliśmy pośród was łagodni jak żywicielka, otaczająca troskliwą opieką swoje dzieci. Żywiliśmy dla was taką życzliwość, iż gotowi byliśmy nie tytko użyczyć wam ewangelii Bożej, ale i dusze swoje oddać, ponieważ was umiłowaliśmy. Wszak pamiętacie, bracia, trud nasz i mozół; pracując nocą i dniem, aby dla nikogo z was nie być ciężarem, głosiliśmy wam ewangelię Bożą. Wy jesteście świadkami i Bóg, jak świątobliwe i sprawiedliwe, i nienaganne było postępowanie nasze między wami, wierzącymi. Wszak wiecie, że każdego z was, niczym ojciec dzieci swoje, napominaliśmy i zachęcali, i zaklinali, abyście prowadzili życie godne Boga, który was powołuje do swego Królestwa i chwały”. Tylko cztery z pozostałych Listów Pawła zawierają krótkie wzmianki.
W 1 Liście do Koryntian rozpatruje pewne problemy małżeńskie. W 1 Liście do Tymoteusza nawiązuje do troski o wdowy, w drugim do życia rodzinnego Tymoteusza, a w korespondencji do Tytusa napomina matki i żony w związku z właściwym zachowaniem w domu. Autor Listu do Hebrajczyków również nic nie mówi o rodzinie, tak samo jak Jakub i Juda. Apostoł Jan nie wspomina nic szczególnego na temat rodziny ani w trzech swoich Listach ani w Objawieniu. Jedyne szczególne miejsce listów Nowego Testamentu dotyczące rodziny znajdujemy w 1 Liście Piotra, choć Piotr w swym drugim Liście nic na ten temat nic mówi. Znów spytamy, dlaczego? Dlaczego Pan nie zostawił nam bardziej bezpośrednich informacji i wskazówek? Prawda jest taka, że zostawił. Jeśli brak wzmianek na temat rodziny zinterpretujemy jako umniejszenie znaczenia rodziny w stosunku do kościoła, pomijamy fakt, że dom chrześcijański był w Nowym Testamencie synonimem kościoła. Rzeczywiście, indywidualne domostwa tworzyły w pewnych przypadkach lokalne zbory - przynajmniej na początku.
W 1 Liście do Koryntian 16:15 widzimy w jaki sposób to działało. Boże słowa kierowane do kościoła, były słowami kierowanymi do domu: „A proszę was, bracia: wiecie, że domownicy Stefana byli pierwszymi wyznawcami w Achai i że poświęcili się służbie dla świętych”. Dom Stefana był kościołem. Dom, szczególnie po tym, jak chrześcijanom zabroniono zbierać się w synagogach, stał się pierwszym miejscem zgromadzeń i oddawania czci Bogu. Później budowali budynki kościelne, lecz na początku prawo im na to nie zezwalało. Dlatego też w Nowym Testamencie znajdujemy wiele wzmianek odnośnie „zborów domowych”. Znajdują się w Liście do Rzymian 16:3-5; 1 Liście do Koryntian 16:19; Liście do Kolosan 4:15 i Liście do Filemona 2 werset. . To spostrzeżenie prowadzi nas do bardzo ważnych wniosków. To, co było pisane do zborów, dotyczyło również poszczególnych rodzin. Jest to bardzo ważne dla was, którzy zamierzacie zająć się służbą. Będziecie budować kościoły, a ludzie będą uważać wasz dom, świętość tego domu i błogosławieństwo tego domu jako coś, co zamierzacie zaszczepić w społeczności. Większość Nowego Testamentu ma zastosowanie bezpośrednio w poszczególnych rodzinach. Mamy więc podręcznik dla rodzin!
Kościół staje się po prostu ogólnym pojęciem, w którym zawiera się dom świętych. Prawda, czasami autorzy Nowego Testamentu omawiali szczególne potrzeby nie koniecznie związane z życiem rodzinnym. Lecz to, co było napisane do wierzących jako całości, dotyczy bezpośrednio życia chrześcijańskiego w mniejszym, domowym zakresie. Paweł oraz inni autorzy, kiedy pisali do zboru, dziękowali Bogu za wspólną wiarę, wspólną nadzieję i wspólną miłość - szczególnie miłość. List do Kolosan 1:3 i 4: „Dziękujemy Bogu, Ojcu Pana naszego, Jezusa Chrystusa, zmuszę gdy się za was modlimy, bo usłyszeliśmy o wierze waszej w Chrystusie Jezusie i o miłości, jaka żywicie dla wszystkich świętych". I znowu, 1 List do Tesaloniczan 1:2 i 3: „Dziękujemy Bogu zawsze za was wszystkich, wspominając was w modlitwach naszych nieustannie, mając w pamięci dzieło wiary waszej i trud miłości, i wytrwałość w nadziei pokładanej tu Panu naszym, Jezusie Chrystusie, przed Bogiem i Ojcem naszym”.
Szkoła Chrystusa” - cykl Kościół, z rozdziału – Dom jako Kościół
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz