Dopóki nie zrozumiemy czym jest kościół z Bożego punktu widzenia, będziemy zdezorientowani i nieefektywni. Czytamy z 2 Księgi Królewskiej 2:19 22: „Rzekli więc obywatele tego miasta do Elizeusza: Oto dobrze się mieszka w tym mieście, jak to mój pan sam widzi, lecz woda jest zła i ziemia jest niepłodna. A on rzeki do nich: Przynieście mi nową misę i nasypcie do niej soli. I przynieśli mu. Wtedy on poszedł do źródła wody i wrzucił do niej sól, mówiąc: Tak mówi Pan: Uzdrowiłem tę wodę, nie wyjdzie z niej odtąd ani śmierć, ani poronienie. I uzdrowiona została ta woda aż do dnia dzisiejszego według słowa, jakie wypowiedział Elizeusz”. Zajmiemy się teraz dokładniejszym sprecyzowaniem natury i funkcji tego szczególnego naczynia dla Boga, kościoła Boga żywego.
Istnieje wielka różnica pomiędzy ludźmi, których motorem działania jest niezadowolenie, niechęć, różnica zdań, a tych, którzy działają motywowani boską wizją - czyli poprzez wszczepioną reakcję Bożą zapieczętowaną bólem serca. To wewnętrzne pragnienie zostało wyrażone już dawno temu. Psalm 137:1-6: „Nad rzekami Babilonu - tam siedzieliśmy i płakaliśmy na wspomnienie Syjonu. Na wierzbach w tamtej krainie zawiesiliśmy lutnie nasze. (...) jakże mamy śpiewać pieśń Pana na obcej ziemi? jeśli zapomnę cię, Jeruzalem, niech uschnie prawica moja! Niech przylgnie język mój do podniebienia, jeślibym nie pamiętał o tobie, jeślibym nie wyniósł Jeruzalemu nad największą radość moją!”. To ukryte znaczenie tęsknoty serca reprezentuje krystalizację boskiego odwiecznego celu. Ostateczny Boży plan, w którym Bóg zgromadzi wszystkich będących jedno z Nim, przedstawiony jest w tym, co znane jest jako dom Boży i miasto Boże.
Bóg zaczyna od krzyża. Jeżeli dom jest domem boskiego Syna, a miasto jest miastem wielkiego Króla, wtedy i dom i miasto opierają się na krzyżu. Nie istnieje nic poza tym. co jest z Boga. Dalej, jeśli dom i miasto istnieją dla Bożej chwały w Chrystusie i Jego uniwersalnego uwielbienia, wtedy krzyż reprezentuje naturę uwielbienia i drogę chwały, gdyż krzyż usuwa wszystko, co nie jest z Boga. Dokładniej mówiąc: jeśli Pan pragnie mieć ludzi dla Swojej chwały, poprzez którą ma być objawiony Jego Syn, wtedy ci ludzie będą ludźmi ołtarza, czyli martwi dla świata. Wierzę, że jest to zawierający w sobie wszystko temat Pisma Świętego - krzyż jest centralnym dowodem uznania odwiecznych praw Boga. Pod krzyżem i w krzyżu wszystkie odwieczne prawa Boga są uznawane i przyjmowane.
Jest to główny temat Golgoty. Bóg ma prawa. Bożym prawem jest to, aby cały wszechświat składał Mu niepodzielne, niezrównane i całkowite uwielbienie, stwierdzając, że wszystko należy do Niego i nikt inny we wszechświecie nie ma żadnych praw przed Nim. Ten fakt ma swoje odbicie w osobie Pana Jezusa Chrystusa. On przynosi Bogu w Swojej własnej osobie Boże prawa, składając w ofierze Siebie, Swoją wielkość i to czym jest dla Bożych praw. Bóg, poprzez Swego Syna, stworzył świat dla Swojej chwały. Duch święty był czynnikiem w stworzeniu świata dla chwały Bożej, aby cała ziemia była pełna Jego chwały. Podobnie Duch święty jest czynnikiem w odkupieniu całego świata dla chwały Bożej.
Kiedy dzieło Golgoty wykonało sie, zabrzmiała wspaniała pieśń odkupionych: „odkupiłeś dla Boga krwią swoją ludzi...” (Objawienie 5:9). Znów okazuje się, że odkupienie jest dla Boga. jest to oddanie Bogu lego praw, a Duch Święty jest czynnikiem, przez który dokonuje się dzieło odkupienia. On jest czynnikiem w dziele odkupienia, którego celem jest chwała Boża. Dlatego uwielbienie, w całej swej głębi i pełni, jest słowem kluczowym. Wyraźnie widać to w wielkim dziele akcie spełnienia, kiedy Bóg ma być uwielbiony w całym wszechświecie, rozbrzmiewają różne pieśni uwielbienia, a sto czterdzieści cztery tysiące dusz uwielbia jednogłośnie Boga i Baranka (Objawienie 7:4). Potem pieśń wielkiego tłumu, którego nikt nie mógł zliczyć, uwielbia Boga i Baranka. W księdze Objawienia 7:9 pojawia się uwielbienie Bestii i jest to inny akt spełnienia. Pojawiają się te dwa akty uwielbienia. Obydwa akty uwielbienia ciągną się równolegle w czasie.
„Szkoła Chrystusa” - cykl Kościół, z rozdziału Naczynie dla Boga
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz