dołączono im w Biblii etykietę „przez wiarę”

Każde słowo w Biblii jest słowem Boga. Przy każdym z tych słów diabeł chciałby postawić znak zapytania. Żadne okoliczności nie potrafią zmienić odwiecznego Bożego Słowa. W Księdze Królewskiej opisana jest historia, w której Bóg wysłał młodego proroka, aby prorokował przeciwko ołtarzowi Jeroboama. Izrael i Juda rozdzielili się. Jeroboam był królem Izraela i nie chciał, aby jego lud pielgrzymował do wielkiego ołtarza w Jerozolimie. Wzniósł więc ołtarz w Betelu, aby ludzie mogli tam oddawać cześć Bogu. To było złe. Wspaniały ołtarz Boży był we właściwym miejscu. Jeroboam ustanowił swoje własne, prywatne miejsce kultu, a Bóg wysłał młodego człowieka, aby przeklął ten fałszywy ołtarz.

Bóg nakazał młodzieńcowi aby nie jadł, nie pił, nie zatrzymywał się i nie rozmawiał w drodze. Idź, wypowiedz swoje proroctwo i odejdź. Nie jedz i nie pij, nie radź się nikogo. Młodzieniec przyszedł do ołtarza i prorokował przeciwko niemu. Król Jeroboam wyciągnął swoją rękę przeciw niemu. Kiedy ją wyciągnął, ręka uschła. Król poprosił proroka, by modlił się o jego uzdrowienie. Prorok modlił się i Bóg uzdrowił rękę. Król był wdzięczny i zaoferował młodzieńcowi wielką nagrodę, jeśli przyjdzie do jego domu. Młody człowiek odrzekł królowi: „Nawet gdybyś dał mi połowę swego królestwa, nie przyszedłbym”. Bogactwo nie było w stanie skłonić proroka do nieposłuszeństwa. Nic, co zaoferował król nie było w stanie odwieść go od realizacji Bożego nakazu. Nie dał się kupić. Dwaj młodzieńcy, będący świadkami tego wydarzenia, opowiedzieli swemu ojcu, prorokowi, co się wydarzyło przy ołtarzu Jeroboama. Starzec osiodłał swego muła, dogonił młodzieńca i zaprosił go do swego domu. Młody człowiek odmówił, tłumacząc się Bożym nakazem by nie jeść, nie pić i nie wstępować do żadnego domu.

Największym oszustwem diabła jest udawanie rzeczy ponadnaturalnych. Starzec powiedział młodemu prorokowi: „Objawił mi się anioł i zmienił zasady. Powiedział, abyś wstąpił do mojego domu”. Niewielu ludzi potrafi wytrwać w obliczu takiej presji. Młody człowiek poddał się. Stracił życie, ponieważ nie usłuchał słowa Bożego. Chwiał się w swym przekonaniu. Pseudo-ewangeliści znają się na tym. Możesz na przykład otrzymać list, który mówi: Bóg mi powiedział, abym ci powiedział, byś wysłał mi pewną ilość pieniędzy. Za pomocą komputerów list może być bardzo osobisty: „Droga Rose, Jezus przyszedł do mnie i powiedział mi, że powinnaś sprzedać swój samochód i dać mi pieniądze”. Cóż za presja. Paweł powiedział: „gdyby nawet anioł z nieba zwiastował wam ewangelię odmienną od tej, którą myśmy wam zwiastowali, niech będzie przeklęty” (Galacjan 1:8). Żadne okoliczności, nic i nikt, nawet anioł z nieba nie może zmienić odwiecznego Słowa Bożego. Jakub powiedział: „Niech prosi z wiarą, bez powątpiewania ...” (Jakuba 1:6). Jeśli mamy osiągnąć zwycięstwo, jeśli mamy coś otrzymać od Boga, ja i ty musimy wiedzieć pewne rzeczy.

W czasach ostatecznych spotkamy się z rzeczami, które są gorsze niż choroba. Wraz ze zbliżaniem się przyjścia Pańskiego, wszelkiego rodzaju duchy będą się ujawniać. Wszystko, co może być poruszone, będzie poruszone. Jeśli można cię znokautować, będziesz znokautowany. Jeśli możesz się zgubić, zgubisz się. Boży lud ginie z braku wiedzy. Jeśli chcemy wieść zwycięskie życie chrześcijańskie, musimy wiedzieć pewne rzeczy. Musimy również wiedzieć, że w tych kwestiach nie można pójść na kompromis. Kaznodzieje doprowadzili się do przekonania, że w pewnych sprawach można pójść na ugodę. Wierzą, że cel uświęca środki. Przyjrzyjmy się pewnym rzeczom, z którymi nie można pójść na kompromis.

Po pierwsze, musimy wiedzieć, że całkowite zwycięstwo w Bogu dokonuje się „przez wiarę”. Wielu ludzi powie „wiem o tym”. Być może jednak nie wiesz tego, co zamierzam ci powiedzieć. Możesz wiedzieć, że tylko przez wiarę otrzymujemy coś od Boga, lecz możesz nie wiedzieć co zamierzam pokazać ci w tej lekcji. Ta prawda to coś więcej niż zwykłe powiedzenie: „Przyjmuję to wiarą”. Każdemu, kto dokonał czegoś wielkiego w życiu, dołączono w Biblii etykietę „przez wiarę”. Przeczytajmy 11-sty rozdział Listu do Hebrajczyków. Enoch, Mojżesz, Abraham i Sara, wszyscy chodzili w wierze. Jest to zasada Biblijna której nie można zmienić.

Jezus kładł wielki nacisk na wiarę. Wciąż powtarzał tym, których uzdrawiał: „Wiara twoja zbawiła cię...” (Łukasza 7:50). „Wiara twoja uzdrowiła cię” (Mateusza 9:22). „Według wiary waszej niechaj się wam stanie” (Mateusza 9:29). „Wszystko jest możliwe dla wierzącego” (Marka 9:23). Kiedy kobieta mająca krwotok dotknęła Jezusa, ten rzekł jej: „Córko, wiara twoja uzdrowiła cię” (Mateusza 9:22). Człowiekowi, którego syn był dręczony przez demona, rzekł: „Wszystko jest możliwe dla wierzącego” (Marka 9:23). Chciałoby się zmienić to na słowa: „Pan cię uzdrowił”. Wiemy, że to Pan ich uzdrowił, lecz to twoja wiara zabezpiecza Boże błogosławieństwo. Tej zasady nie można zmienić. Bóg nie uzdrowi cię tylko dlatego, że mu cię żal. Nie uzdrowi cię tylko dlatego, że masz taką potrzebę. To twoja wiara cię uzdrowi.

„Szkoła Chrystusa” - cykl Modlitwa, z rozdziału – Niezachwiany duch