Widzieliśmy, że prawo dziesięciny poprzedza cały system. Czy nastanie łaski zmieniło prawo grawitacji? Czy bałwochwalstwo, morderstwo, kłamstwo lub kradzież są mniej grzeszne? Jeden z podstawowych nakazów mówi: „nie pożądaj” (2 Mojżeszowa 20:17).
Pożądliwość jest grzechem bałwochwalstwa. Gdy człowiek przetrzymuje dziesięcinę, nie oddając jej Bogu, jest bałwochwalcą. To, czego nie odda, jest jego bożkiem. Pewnej niedzieli głosiłem na temat dziesięciny. Często głosiłem na ten temat, ponieważ wiedziałem, że dopóki człowiek nie znajdzie się w sytuacji w której Bóg znaczy dla niego więcej niż pieniądze, nie zna Boga. Mężczyzna lub kobieta która nie wspiera kościoła Jezusa Chrystusa, nienawidzi Boga. Jezus tak powiedział. Nie możesz służyć Bogu i mamonie, Bogu i pieniądzom. Albo będziesz kochał jedno i nienawidził drugiego, albo kochał drugie i nienawidził pierwszego. Jeśli kochasz Boga, nienawidzisz pieniędzy. Wiesz, że musisz je posiadać, lecz jeśli je kochasz, nienawidzisz Boga.
Tego poranka głosiłem na temat dziesięciny. Człowiek, który siedział daleko z tyłu wstał i zaczął iść środkowym przejściem, aż doszedł do przodu i stanął przede mną. Nie mogłem nic zrobić, więc zatrzymałem się, by dowiedzieć się o co mu chodzi. Powiedziałem: „Czego chcesz?” On odrzekł: „Nie wierzę w to, co mówisz”. Ja odrzekłem: „Wiem, że w to nie wierzysz. Widziałem sprawozdanie finansowe tego zboru”. Nie przyjął tego zbyt uprzejmie, odszedł i usiadł. Kiedy nadszedł czas rozdawania zaświadczeń do urzędu skarbowego, dotyczących wysokości darowizn, na jego kartce była kwota zaledwie 55 dolarów za cały rok. Podszedł do mnie ze złością, rzucił mi zaświadczenie na biurko i rzekł: „Wiem, że dałem więcej niż 55 dolarów”. Ja odrzekłem: „Pięćdziesiąt pięć dolarów składa się z wielu ćwierćdolarówek”. Człowiek, który nie oddaje dziesięciny, który nie wyrobił w sobie nawyku dawania, jest jak człowiek, który nie ma czasu na modlitwę. Jeśli mało dajesz, mało też się modlisz. Kiedy Jezus powiedział: „wystrzegajcie się wszelkiej chciwości” (Łukasza 12:15), czy uważał to prawo za mniej wiążące pod łaską?
W śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa ceremonialne prawa zostały dopełnione. Żyjąc pod łaską nie składamy ofiar ze zwierząt, owiec, kóz czy innych. Pozostała część prawa, włączając w to dziesięcinę, trwa nadal. Bóg ciągle mówi do każdego nowo narodzonego wierzącego: „Przynieście całą dziesięcinę do spichlerza, aby był zapas w moim domu, i w ten sposób wystawcie mnie na próbę! - mówi Pan Zastępów - czy wam nie otworzę okien niebieskich i nie wyleję na was błogosławieństwa ponad miarę” (Malachiasza 3:10). Boży lud praktykował dziesięcinę przed nadaniem zakonu, Mojżesz ją nakazywał, prorocy jej nauczali; Jezus jej nie zniszczył. Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ona trwa. Wykazaliśmy już, że Jezus oddawał dziesięcinę. Dziesięcina należy do Pana. Zachęcam was, byście odliczali ją na początku, ponieważ nie jest wasza, więc jej nie dotykajcie. Weźcie ją do domu Bożego i zdeponujcie tam, gdzie jest jej miejsce, w kościele, na pracę Pańską. Czyńcie tak nieustannie. Jeśli ty trwasz w wierze, Bóg uczyni to, co obiecał. On otworzy okna niebieskie a ty możesz dosłownie stać się naczyniem, poprzez które Bóg będzie wspierał Swoje dzieło na ziemi. Jest to prawda, jeśli ty dasz, Bóg da tobie.
Prawdą jest również to, że dopóki nie przyniesiesz tego, co należy do Boga, nie możesz dać nic innego. Jest to dziesięcina, więc złóżcie ją tam, gdzie jej miejsce. Dziesięcina jest nakazem Biblii, nauczając nas Bożego sposobu wspierania Jego dzieła na ziemi. Jest to najdoskonalszy system, wymyślony przez samego Boga. Nic nie daje takiej możliwości prawdziwego posłuszeństwa Bogu w codziennym życiu, jak przynoszenie dziesięciny. Nic nie wnosi większej obietnicy błogosławieństwa niż zwykłe posłuszeństwo Bogu w kwestii dziesięciny.
Podczas wykładów wspominaliśmy o dziesięcinie, lecz w tych czterech lekcjach skupiliśmy się na temacie szafarstwa. Budując kościół Chrystusa, zacznij natychmiast nauczanie nowo nawróconych od podstawowych zasad. Dziesięcina jest Boża. Naucz ich tego na początku, kiedy są świeżo nawróceni i kiedy ich wdzięczność ze zbawienia jest tak wielka. Będą słuchać i będą wykonywać; czyniąc to, ich entuzjazm nigdy nie ustanie.
„Szkoła Chrystusa” - cykl Szafarstwo – rozdział - Pod zakonem, pod łaską.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz