Podczas tej lekcji w dalszym ciągu będziemy zajmować się podstawową relacją między tobą a Bogiem - „Dziesięciną”. Czytamy z Listu do Hebrajczyków 7:1,2 i 6: „Ten to Melchisedek, król Salemu, kapłan Boga Najwyższego, który wyszedł na spotkanie Abrahama, gdy wracał po rozgromieniu królów, pobłogosławił mu, Abraham zaś dał mu dziesięcinę ze wszystkiego. Imię jego znaczy najpierw król sprawiedliwości, następnie zaś król Salemu, to jest król pokoju; ale tamten, który nie wywodził od nich swego rodu, otrzymał dziesięcinę od Abrahama i pobłogosławił temu, który miał obietnicę”. Wróćmy do Księgi Malachiasza 3:8-11, gdzie napisano: „Czy człowiek może oszukiwać Boga? Bo wy mnie oszukujecie! Lecz wy pytacie: W czym cię oszukaliśmy? W dziesięcinach i daninach. Jesteście obłożeni klątwą, ponieważ mnie oszukujecie, wy, cały naród. Przynieście całą dziesięcinę do spichlerza, aby był zapas w moim domu, i w ten sposób wystawcie mnie na próbę! - mówi Pan Zastępów - czy wam nie otworzę okien niebieskich i nie wyleję na was błogosławieństwa ponad miarę. I zabronię potem szarańczy pożerać wasze plony rolne, wasz winograd zaś w polu nie będzie bez owocu - mówi Pan Zastępów”.
Mówimy o dziesięcinie jako o podstawowej relacji Boga z człowiekiem. Dziesięcina należy do Pana i chciałbym ustalić pewne fakty dotyczące dziesięciny. Jesteśmy nie tylko zobowiązani do oddawania dziesięciny, Bóg uczynił nas odpowiedzialnymi za właściwe funkcjonowanie kościoła w tej kwestii. Obietnica Boża mówi, że okna niebieskie będą otwarte dla tych, którzy będą przestrzegać tej prawdy. Dziesięcina jest dla Boga. Bóg nakazał, aby dziesięcinę przynoszono do Jego spichlerza. Ci, którzy nie są temu posłuszni i nie przynoszą Bogu dziesięciny, gardzą tym jako czymś, co obowiązywało przed zakonem.
Dziesięcina nie jest częścią zakonu. Abraham oddał dziesięcinę ponad 400 lat przed nadaniem zakonu. W Liście do Hebrajczyków Bóg mówi, że Abraham oddał ją Melchisedekowi. Zauważcie, że List do Hebrajczyków nie wspomina o żadnym wcześniejszym poleceniu, nakazującym Abrahamowi to uczynić. Mówi mi to i powinno mówić również tobie, że Abraham działał według tego, co uważał za wolę Bożą i zgodnie z tym oddał dziesięcinę. Dziesięcina poprzedza zakon. Bóg ustanowił dziesięcinę i tak jak w każdym innym przykazaniu Biblijnym, najpierw Bóg daje przykazanie, a potem obietnicę. Przykazaniem jest „przynieś dziesięcinę do spichlerza”; jest to pewien procent tego, co Bóg nam dał. Obietnica brzmi: „Otworzę okna niebieskie i wyleję na was błogosławieństwa ponad miarę”. Bóg mówi: „Sprawdźcie mnie”. Taki był Boży plan finansowy 400 lat przed zakonem. Nie możesz robić sobie wymówki, traktując dziesięcinę jako coś obowiązującego pod zakonem. Możesz tylko sprowadzić na siebie przekleństwo nie czyniąc tego i sprowadzić przekleństwo na swój lud, nie głosząc tego. Bóg powiedział: „przynieś dziesięcinę”. Jest to dziesięć procent wszystkiego, co posiadasz lub dostajesz. Dziesięć procent tego, na co pracujesz. Jest to dziesięć procent tego, co dziedziczysz, dziesięć procent tego, co znajdziesz, dziesięć procent twego bydła, dziesięć procent wszystkiego. W kościele nie ma miejsca na trzymanie bydła, więc sprzedaj dziesięć procent i przynieś równowartość do domu Bożego. To należy do Pana. Bóg dał przykazanie i powiedział: „Bądź posłuszny przykazaniu, a ja otworzę okna niebieskie i wyleję na was błogosławieństwo ponad miarę”.
Bóg dawał Izraelowi 15 ton chleba każdego dnia i nakazał, aby piekli dla niego 12 bochenków tygodniowo, a oni nie byli w stanie tego dotrzymać. Czy dziwi was, dlaczego spotykało ich tyle problemów? Bóg dał przykazanie a potem obietnicę. Musimy dotrzeć do tej obietnicy poprzez posłuszeństwo Mu - nie tylko oddawać dziesięcinę, lecz przynieść ją tam, gdzie jest jej miejsce. Oddawanie dziesięciny służy pracy dla Pana. W Starym Testamencie była oddawana Lewitom. W Księdze Malachiasza Bóg nakazuje przynieść dziesięcinę do spichlerza, czyli do kościoła. Widzimy to w Piśmie Świętym, w Liście do Hebrajczyków. Abraham nie rozdzielił dziesięciny wśród biednych, przyniósł ją Melchisedekowi, kapłanowi Boga Najwyższego. Jeśli oddajesz ją gdziekolwiek indziej, dajesz ją niewłaściwym ludziom i Bóg jej nie uzna.
Wielu ludzi mówi: „Oddaję ją i nie obchodzi mnie co się z nią dzieje”. To nie jest właściwe. Jesteśmy szafarzami Bożymi, a od szafarza wymaga się, aby był wierny. Szafarz, który niewłaściwie inwestuje dziesięcinę, będzie z niej rozliczny przed Bogiem. Widzimy to wyraźnie w przypowieści o talentach. Pan dał jednemu człowiekowi dziesięć talentów, drugiemu dwa talenty a trzeciemu jeden. Człowiek, który miał pięć talentów podwoił tę ilość, człowiek, który miał dwa talenty podwoił tę ilość, człowiek, który miał jeden talent, ukrył go. Stracił wszystko. Bóg oczekuje zysku z tego, co w nas zainwestował; dlatego też jesteśmy zobowiązani do inwestowania tego w mądry sposób. Dziesięcina powinna być przynoszona do kościoła. Jeśli kościół korzystając z dziesięciny chce karmić ubogich, jest to służba. Dziesięcina powinna być przynoszona do kościoła; indywidualne osoby nie powinny rozdawać jej ubogim.
„Szkoła Chrystusa” - cykl Szafarstwo – Dziesięciny
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz